Elimde bir bardak sıcak çikolata, yağan yağmuru dinliyorum usulca. Nemli toprağın kokusu kaplıyor benliğimi, ne çok özlediğimi farkediyorum seni. Toprak bile kavuşuyor yağmuruna, yağmur da toprağının kokusuna. Oysa ben ne sana kavuşabiliyorum ne de kokuna. Bir minicik su damlası gibi boşlukta düşüyorum sanki, ne çoğalıp okyanus olabiliyorum ne de kavuşabiliyorum toprağa. Bir yağmur damlası olsam sana kavuşamamaktansa. Babacan bir rüzgar esse keşke ve ilk eline düşsem, teninde süzülsem karışana kadar toprağa…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder